Η ανοιχτή χειρουργική έχει πάψει να θεωρείται απαραίτητη στην αντιμετώπιση πληθώρας επεμβάσεων στην Ουρολογία. Η ενδοσκοπική ουρητηροσκόπηση, η λαπαροσκοπική και διαδερμική τεχνική, αλλά και η ρομποτική, σε πολλές περιπτώσεις υπερτερούν έναντι της ανοιχτής χειρουργικής, ως προς τις επιπλοκές, τη νοσηρότητα, τον μετεχειρητικό πόνο και την απώλεια αίματος.
Ωστόσο, η ανοιχτή χειρουργική δεν πρέπει να υποτιμάται. Μπορεί και πρέπει να εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις όπου ο Ουρολόγος εκτιμά ότι θα έχει καλύτερα αποτελέσματα (π.χ ιδιαίτερα παχύσαρκα άτομα) ή σε περιπτώσεις που με μία μικρή τομή μεγέθους «κουμπότρυπας», διενεργούνται επεμβάσεις σημαντικές, με άριστα αποτελέσματα και σε πολύ μικρότερο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι πολύ μικρότερη η νάρκωση αλλά και το κόστος, όταν μάλιστα αφορά επεμβάσεις «ρουτίνας» που διενεργούνται με απόλυτη επιτυχία.
Χρησιμοποιούμε την ανοιχτή χειρουργική όταν οι χρόνοι διενέργειάς της είναι υποπολλαπλάσιοι των νεότερων μεθόδων, με το ίδιο χειρουργικό αποτέλεσμα. Επίσης, σε περιπτώσεις όπου λόγω του μεγέθους του προβλήματος, οι ενδοσκοπικές μέθοδοι δεν προσφέρουν το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Τέτοιες επεμβάσεις ανοιχτής χειρουργικής, είναι :
